Getest: Lamy Hardcover (A5)

Ik kan niet zeggen dat ik een grote fan ben van LAMY schrijfgerei. Maar het notitieboekje dat ik in dit artikel beschrijf kon mij echt wel bekoren. De LAMY hardcover bevat heel wat features die er een plezier van maken om ‘m mee te hebben tijdens het pendelen.

👉 Lees hier meer over LAMY.

De LAMY hardcover heeft een zilveren kaft, maar de rand van de blaadjes zijn in een kleurtje gestoken. Je kan kiezen uit zwart, donker paars (dark purple), oceaanblauw (ocean blue) en de limited edition turmaline.

Voor dit artikel kocht ik de dark purple variant (A5).

Aan de buitenkant

De zilveren kaft van de LAMY hardcover is echt een pareltje. Een dichte gelijnde structuur zorgt ervoor dat die een doffe reflectie van het licht weergeeft. De rekker, de rand van de bladeren, één van de twee leeslinten en het lusje hebben allemaal de zelfde kleur.

Aan de achterkant gaat de rekker via twee gaatjes in de kaft, waar die tussen twee lagen vastgehecht zit. Onderaan vind je ook een reliëfdruk van het LAMY-logo.

Aan de binnenkant

Verschillende zaken vallen direct op aan de LAMY hardcover.

Eerst en vooral heb je twee leeslinten. Eén ervan heeft dezelfde kleur als de lus en rekker, de andere is fel geel (ongeacht welke variant je koopt).

Ten tweede vind je in deze notitieboek geen typische linitatuur zoals ruitjes, lijntjes of dot grid. In deze notitieboek heeft men gewerkt met de LAMY-liniatuur. Een compromis tussen de populairste liniaturen zodat die voor alle doeleinden gebruikt kan worden. Heel mooi is hoe de linitatuur aan de vier zijden een marge heeft van ongeveer 7 mm. Dat allemaal op chamois-kleurig papier.

👉 Lees hier meer over de LAMY-liniatuur.

Als je verder in deze notitieboek bladert ontdek je dat het waarschijnlijk niet eenvoudig is om de randen van deze dunne blaadjes in een kleurtje te steken. Op sommige pagina’s is de inkt heel licht uitgelopen. Ook het eerste blaadje, dat tegen de kaft is vastgekleefd heeft het gekleurde randje. Doordat dit papier is (in tegenstelling tot karton) kan je de vouwlijnen van de kaft erdoor waarnemen.

Leuk: de laatste bladzijden zijn netjes uitscheurbaar aan de hand van een gestippelde snijlijn. Dat is altijd mooi meegenomen als je een berichtje wilt achterlaten.

Jammer genoeg geen paginanummers.

Schrijven in de Lamy Hardcover

Het papier in de Lamy hardcover is net iets zwaarder (90g / m²) dan bij de Moleskine Classic, of de Sigel Conceptum. Ik kon dus niet wachten om met mijn vijf usual suspects een test te doen:

Een simpele Bic (balpen)
Een Stabilo Point 88 fine 0.4 (stift)
Een Lamy Safari Umbra Roller (roller pen)
Een Pilot MR Retro Pop Orange Gel Roller (roller pen)
Een Filofax Sky Centennial Roller Pen (roller pen)

Het papier voelt net iets zwaarder aan, en heeft ook een duidelijke korrel. Het glijdt niet zoals bij de eerder vermelde notitieboeken. De inkt droogt net iets sneller, maar je ziet dat de inkt in de structuur van het papier kruipt. Handschrift, geschreven met een pen met natte inkt lijkt dan net iets slordiger.

Omdat het papier iets dikker is vloeit er ook minder inkt naar de achterkant. Je moet al goed krassen om de achterkant van een bladzijde onbruikbaar te maken.